bij het visitors centre voor de webcam. Het zag er goed uit, de top
van Mt St Helens was al zichtbaar.
Na een uurtje rijden waren we bij Johnston Ridge en hadden we het
beste zicht van de laatste maand (zie foto). Je kijkt hier in de
zijkant van de krater, precies dat deel dat in 1980 geexplodeerd is.
Kort daarvoor was de vulkaan perfect puntig en 500 meter hoger.
Hiermee wordt ook duidelijk hoe groot de uitbarsting was. De kracht
van de uitbarsting kan je ook zien aan de "blast area", een cirkel van
25 km waar binnen de bomen gesneuveld (omgeknakt als luciferhoutjes)
zijn.
Johnston Ridge is trouwens genoemd naar meneer Johnsten die op 5 km
van de vulkaan zat vlak voor de uitbarsting en zich daar veilig
waande.... Hij is niet terug gevonden.
In de loop van de middag zijn we vertrokken naar Mount Rainier. Omdat
het nog helder was en het niet zeker is of dat morgen ook zo is hebben
we snel de tent op de parkcamping gezet en zijn we verder naar boven
gereden voor een beter zicht op de berg. Boven aangekomen hebben we
ons verbaasd over de hoeveelheid sneeuw die er nog lag. Soms ruim een
meter. Nog even genoten van het uitzicht en daarna terug naar de
camping waar we nu naar een mooi vuurtje zitten te kijken.
Highlighs of the day: zowel Mt St Helens als Mt Rainier hebben we
vandaag vrijwel wolkenloos gezien. Best bijzonder.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten