temperatuur was nog goed te doen. Op zich was het een leuke klim,
zeker voor JE die (omdat het de laatste klim was) met wat
tussensprints nog wat punten verzamelde voor de bolletjestrui.
De afdaling was leuk en lang en slechts onderbroken door een korte
pitsstop voor de Giant van Karin. Nieuwe remkabel, effe opnieuw
afstellen en de afdaling ging weer door. Op de foto de pit crew met de
nieuwe en de gebroken kabel.
Het was wel de dag van de fiets van Karin: toen we bijna in Orange
waren knapte er een spaak in het achterwiel! Er zitten er nog 35 in,
en dat schijnt ook te kunnen.
Na de afdaling kwamen we door een aantal dorpjes die we nog kenden van
een eerdere tocht. Leuk om die weer te zien en weer herkenning te
hebben. In Taulignan zijn we weer bij dezelfde bakker geweest,
walnotenbrood!
Wat wel jammer is, is dat we overal te laat voor zijn: het graan is er
al af, de zonnebloemen zijn uitgebloeid en de lavendel ook. Heeft ook
een voordeel: we moeten zeker nog een keer terug!
In Orange zitten we nu op de stadscamping uit te buiken van pizza en
bier. Morgen rustdag (=Orange bekijken).
Highlight of the day: een iets verkoelende Mistral wind in de rug. De
Mistral is de koele noordelijke wind de soms dagenlang in het Rhonedal
waait. We moeten naar het zuiden dus graag een week lang de Mistral
s.v.p. Bovendien mag het ook wel wat minder warm...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten